BLOGUN HAYATIMIZDAKİ YERİ...

Yüzyüze tanışma şansı yakaladığım blog arkadaşlarımdan Sevgili Nilay beni Blogun Hayatımızdaki Yeri oyununa davet etmiş. Böyle oyunları, mimleri seviyorum ve de Nilay'cığıma çok teşekkür ediyorum:)

Eveett başlayalım;

1.Blog yazmaya ilk defa ne zaman başladım?

Blog yazmaya 5 Eylül 2006 da başladım. 2005 yılının Mayıs ayında Hürriyet Gazetesinde Portakal Ağacı sitesi ve Sevgili Hatice ile ilgili okuduğum haberden sonra hem portakal ağacını hem de linklerini takip etmeye başladım. Ve bu dünya çok hoşuma gitti. Yemek blogları haricinde diğer konularla ilgili bloglar ve kişisel günlükler de ilgimi çekti. Yaklaşık 1,5 yıl sonra ben de bu paylaşımın içinde yer almak istedim. Ve blogumu oluşturdum:)

2.Blog yazılarımın konusu belli bir çizgide olması için çaba gösteriyor muyum? Yoksa içimden geldiği gibi mi yazıyorum?

Hem belli bir çizgide olmasına dikkat ediyorum, hem samimi yazmaya çalışıyorum. Şimdi ne demek bu demeyin:)) Tam ortasını bulmaya çalışıyorum diyelim. Yemek konusunda çok başarılı bloglar var. Pasta konusunda da öyle. Ben özellikle annemin yemeklerini arşivlemeye çalışırken, kendi pişirdiklerimden de beğendiğim, güvendiğim tarifleri vermeye çalışıyorum. Ayrıca günlük yaşantımdan paylaşılmaya değer bulduğum şeylere yer veriyorum. Benimki ortaya karışık misali:)

3. Blog yazmak için gün içinde bazı şeylerden feragat ediyor muyum?

Çocuklarla işim bittiğinde yani her ikisi de yattığında laptop um kimi zaman salonda kucağımda eşimle sohbetime, kimi zaman mutfakta masada TV de sevdiğim bir diziye eşlik ediyor. Bazen de işyerimde öğle tatillerimde yemek sonrası kahveme :)) Tabii bu işin yazım kısmı, ya yazılacakların hazırlanması? İşte fedakarlık isteyen asıl konu! Ama, verdiğim tarifler için kimi zaman yeni denemeler yapmak zorunda hissetsem de, mutfak benim için bir terapi alanı olduğu için hep keyif alıyorum. Şu sıralar tek sorun yüksek çıkan kolesterol değerlerimden dolayı Şef' den yasaklı olmam.

4. Blog yazmak benim için eğlenceli bir uğraşken şimdi artan bekleyiş yüzünden zorunlu bir hal almaya başladı mı?

Artan bekleyiş demeyelim de, başlanılan işin sürdürülmesi sorumluluğu diyelim. En azından bu benim için böyle. Ama zorunlu bir hal almıyor bence. Sadece bu dünyayı ve arkadaşlarımı sevdiğim için ayrı kalmak istemiyorum ve mümkün olduğunca düzenli güncellemeler yapmaya çalışıyorum. Ziyaretler daha zorunlu bir hal alıyor aslında. Vakit azlığından ziyaret edemediğim yada ziyaret edip de yorum yazamadığım arkadaşlarım olunca rahatsızlık duyuyorum.

5. Blog yazmayı daha ne kadar sürdüreceğim?

Allah sağlık ve imkan verdiği sürece diyeyim ben de. Nice güzel paylaşımlara inşallah.

Takip ettiğim kadarıyla birçok arkadaşım bu oyuna katıldı. Daha önce davet edildiler mi bilmiyorum ama kabul ederlerse ve fırsat bulup cevaplayabilirlerse ben de yemek ve biz grubunun ve sayfasının kurucuları Sevgili Figen ve Sevgili Zeynep' i bu oyuna davet etmek istiyorum.

İyi haftalar:)