Bocuruk

Bir yolda yürüyorsun; yolun yarısı birilerinin seni dağıtmasıyla, diğer yarısı da kendini toplamakla geçiyor...Benim için ilk yarı yolun yarısından çok çok uzun. Kendimden daha çok sevip, hayatımın merkezine koyduğum kişi bütün uyarılarıma yalvarmalarıma rağmen beni dağıtmaktan hiç vazgeçmedi. Hiç aklını başına toplamadı. Hep büyük büyük laflar etti ve hepsini yaladı. Kendini toparlaması gereken sadece ben olsaydım keşke. En büyük kötülüğü kızlarımıza yaptı. Ve bunu asla kabul etmedi. Ne vardı ki sanki sadece hayat boyu beni salak yerine koymuştu. Onlara ne yapmıştı ki? Neyse bu kadar yeter. Artık bana yaşattığını yaşasın bile demiyorum. Yaratıcı, karma, ilahi adalet her neye inanıyorsanız tam anlamıyla oraya havale ettim ben. Blogumu ilk açtığım zamanlarda babamın hastalığı, sonrasında da onu kaybettiğimiz zamanı paylaşmıştım burada. Kayıp illaki ölümle olmuyormuş onu anladım. Allah a emanet ettiklerimizi gün geliyor Allah a havale edebiliyormuşuz onu öğrendim. Aslında şu sıralarda te